Tributenschool

Net als Districten 1 en 2, traint District 4 zijn tributen. Enkel gaat het er hier wat anders aan toe dan in District 2. In 2 mogen er maar 1 jongen, en 1 meisje binnen per leeftijd. Hier mag iedereen binnen, die sterk genoeg is om mee te doen. Mensen met een handicap, beperkingen, en dergelijke mogen er niet in. Ook moet je hiervoor op je 6de een proef afleggen, in tegenstelling tot in de andere beroeps-districten, waar dat op je 5de gebeurd.

Leah Polypus:

'Jackie! Geef me eens die boog!' roep ik naar Jackie. Jackie is een vriendin van mij uit de tribuutschool. Ze is een jaar jonger dan mij, 14, maar ze is verbazingwekkend goed met een zwaard, ze heeft hem nog maar in haar hand, of er zijn al 5 mensen dood. Ik ben beter met pijl en boog. Op stilstaande poppen schiet ik altijd recht in het hart. Af en toe oefenen we hier ook eens met vogels, geen echte, natuurlijk, en meestal lukt me dat ook wel, maar op bewegende mensen en dingen is het nog steeds wat lastig.

Hina gooide de messen allemaal een voor een met een vloeiendheid van water. Toen ze allemaal geworpen waren, keek ze even maar haar werk. Allemaal in de roos, op 1 na. Best goed, maar nog niet perfect genoeg. Op de oefeningen met bewegende poppen zou ze dus nog wat moeten oefenen. En in de arena zouden ze niet gewoon heen en weer gaan. Mensen veranderen van richting, maken schijnbewegingen... Hina ging haar messen halen en wierp ze toen nog een keer. Deze keer waren we allemaal raak. Om zeker te zijn dat het geen toeval was, wilde ze echter drie keer op rij al haar messen raak gooien. Ze keek om toen ze Leah hoorde roepen. Die oefende steeds met haar boog en ze was er aardig handig mee. Hina ging haar messen weer halen en smeet nog eens.

Leah Polypus:

"Bedankt!" zeg ik tegen Jackie, te boog van die ze naar me gooide. Schieten is mijn specialiteit, dat weet iedereen. Het is 999 op de 1000 keer dat ik schiet recht in de roos, recht op het touw of... in de arena zal het recht in het hart zijn. Ik span mijn boog. Het is werkelijk een zalig gevoel. Na zoveel jaren ben ik het boogschieten nog steeds niet beu, en deze bogen... zalig!

Hina had de volgende twee keren de messen ook weer allemaal raak gegooid en ging daarmee door naar de oefening waarbij de poppen ook echt schijnbewegingen maakten. Ze zou er deze keer moeten achter lopen en de messen al lopend moeten werpen. De eerste keer waren er maar twee naast. Hina oefende verder en de derde keer waren ze er al allemaal in. De vierde keer echter, gooide ze er weer 1 naast en de vijfde keer was weer alles raak. Zoals altijd wilde ze eerst drie keer op rij alles raak hebben.